پیش از آن که از غذایی که خوردید ایراد بگیرید به آن
کسی بیندیشید که چیزی برای خوردن ندارد .
پیش از آن که از همسرتان گله کنید به آن کسی بیندیشید
که گریه کنان در پیشگاه خداوند زانو زده و مونسی از
او می طلبد .
پیش از آن که از فرزندتان انتقاد کنید به آن کسی بیندیشی
د که در آرزوی بچه دار شدن می سوزد وراه به جایی نمی برد .
پیش از آن که از کثیفی خانه و از این که کسی در
نظافت کمک حالتان نیست شکایت کنید.
به آن کسی بیندیشید که سر پناهی جز خیابان ندارد.
پیش از آن که از زیادی مسافتی که رانندگی کرده اید
شکایت کنید به آن کسی بیندیشید که همان مسیر را با
پای پیاده طی می کند
وآن هنگام که خسته اید و ناراضی از شغلی که دارید
به آن کسی بیندیشید که بیکار یا معلول است ودر آرزوی داشتن
شغلی مثل شغل شما است .
اما پیش از آن که انگشت اتهام را به سوی کسی نشانه
بروید به خاطر بیاورید که همه ما گناه کاریم و در نهایت
همه ما باید جوابگوی یگانه خالق قادر باشیم
و آن هنگام که به واسطه داشتن افگار مزاحم و آزار دهنده
سخت اندوهگین هستید لبخندی زده و خدا را شکر کنید
که هنوز زنده هستید و در تکاپوو تلاش
زندگی عطیه خداوندی است. پس تو ای انسان آگاه:
زندگی کن ...
از آن لذت ببر ....
شکرانه اش را بجا آور .....
و اهداف زندگی ات را به تمامی جامه عمل بپوشان .
سلام به شما گرامی
فقط میتونم بگم بانوشته هات یک دلگرمی خاصی میدی که باامیدبیشتروباتوجه بهتربه پیرامونمون .
امیدوارم لااقل قدمی کوچکی بشه درراه کمک به همنوع برداشت تاشاید بشه باتوشه بهترمهیابرای آخرتی گردیم.
باآرزوی بهترینها وتوفیق روزافزون.