باز اومدم خداحافظی کنم.
با اجازتون فردا میرم زیارت سیدالشهدا
طبق برنامه ای که بهمون گفتن ان شاءالله سه روز نجف هستیم و چهار روز کربلا.
اونهایی که قبلاَ مشرف شدن خیلی التماس دعا دارن ولی تا نرم ،
خودم نبینم ، نمی فهمم چرا همشون با یه حالت خاصی التماس دعا میگن .
خیلی خوشحالم .خدا رو صد هزار بار هم که شکر کنم ، کم کردم .
از خدا می خوام در لحظه به لحظة این سفر حضور قلب بهم بده تا درک کنم وقتی میگم یا حسین دارم کی رو صدا میزنم.
خدایا ممنونتم .
مطمئن باشید برای همتون دعا میکنم.
راستی یادم رفت بگم اگه خوبی یا بدی کردم حلالم کنید.
به یاد داشته باش کوتاهترین راه بین یک مسئله و راه حل اون...فاصله بین زانو هات تا زمین هست
(سجده)...
کسی که به خدا توکل کنه.. توان مقابله با هر مشکلی رو میتونه داشته باشه.
خیلی خوش گذشت.
جاتون خیلی خالی بود.
برای همتون دعا کردم.
ان شاءالله که به زودی قسمت شما هم بشه .
ولی قبل از خداحافظی باید سلام کرد
سلام
با اجازتون فردا دارم می رم پا بوس آقا علی ابن موسی الرضا
تا بعد از تولد ایشون اونجا هستم , پنج شش روزی می شه.
دلم هم برای شما هم برای وبلاگم تنگ می شه, تنها خواهشی که می تونم ازتون داشته باشم اینه که وبلاگم و تنها نزارید.
من هم برای همتون دعا می کنم.ضامن آهو رو قسم می دم تک تکتون رو به خواسته دلتون برسونه .
یکشنبه دوازدهم آذرماه, یازدهم ذیقعده روز ولادت هشتمین اختر تابناک ولایت, عالم ال محمد, امام علی ابن موسی الرضا رابه تمامی دوستداران و شیعیان آن حضرت تبریک می گویم.وازخدای می خواهم که دراین روزبزرگ به برکت این وجود نورانی تمامی رهجویان حقیقت را به سرمنزل مقصود برساند.
عشق ایمان است و آنکه ایمانش کم است از عشق بهره چندانی نخواهد داشت .
به نظر من عشق یعنی توانایی دوست داشتن تمام مظاهر هستی .
یعنی درک لحظات، یعنی دوست داشتن آنچه که می توان آنرا زیبا و مثبت نامید
و یعنی زیبا دیدن و نیکو دیدن و مثبت دیدن نعمات پروردگار،
پس یعنی شکر پروردگار در هر لحظه زندگی و در نتیجه یعنی رضایت از زندگی .
عشق "شوق" است.
عشق " شور" است.
عشق مادر هنر هاست و عشق آفریننده ی زیبایی هاست .
"عشق" یأس را از وجود انسان به دور میکند و افسردگی را که
پایه بدترین بیماریهای روانیست از بین میبرد.
بدخلقی، ترشرویی، کسالت،بی تفاوتی، ترس، بی ملاحظگی
اینها همه در اثر عدم وجود عشق است . زیرا بزرگترین مصیبت
در زندگی انسان این نیست که بالا خره به انتهای جاده می رسد
و می میرد بلکه این است که او در طول مسیرش عشق را نمی شناسد.
آنها که عشق را شناختند بیدارانی هستند که از میان انبوه بیشمار
خفتگان ، سر بلند کرده ، راه را یافته و فروغی از حقیقت لایزال را
عیان دیده و به آن پی برده اند. به نظر من عشق نیز آموختنی است
، مثل هر هنر دیگری . عشق چیزی نیست که خود به خود و ناگهانی بوجود آید
. عشق یک آرزوی زیستن و پذیرفتن زندگی به صورت موهبتی عظیم است
که به ما توانایی ایثار و بخشایش می دهد . و باید تلاشی باشد که
با ذوق و تسلیم و توکل و ایمان و سبک روحی و امید آغاز شود.
و البته یک فکر زمانی تبدیل به یک اعتقاد میشود که مکرّر روی آن کار کرده باشیم .
نه اینکه یک بار آنرا امتحان کنیم و عدم موفقیت اولیه را بهانه ای برای ترک آن قرار دهیم .
الف: اشتیاق برای رسیدن به نهایت آرزوها
ب: بخشش برای تجلی روح و صیقل جسم
پ: پویایی برای پیوستن به خروش حیات
ت: تدبیر برای دیدن افق فرداها
ث: ثبات برای ایستادن در برابر باز دارنده ها
ج: جسارت برای ادامه زیستن
چ: چاره اندیشی برای یافتن راهی در گرداب اشتباه
ح: حق شناسی برای تزکیه نفس
خ: خود داری برای تمرین استقامت
د: دور اندیشی برای تحول تاریخ
ذ: ذکر گوئی برای اخلاص عمل
ر : رضایت مندی برای احساس شعف
ز: زیرکی برای مغتنم شمردن دم ها
ژ: ژرف بینی برای شکافتن عمق دردها
س: سخاوت برای گشایش کارها
ش: شایستگی برای لبریز شدن در اوج....
ص : صداقت داشتن
ض : ضرر را تحمل کردن
ط : طاهر و پاک بودن در راهی که قدم برداشته ایم
ظ : ظلم نکردن
ع : عمل به این نکته ها
غ : غیر از خودت دیگران را هم دیدن
ف : فکر فردایی بهتر
ق : قدر شناسی
ک : کمال گرایی
گ : گذشت کردن
ل : لزوم ایمان به قدرت لایزال و مهربانی هاش
م : مربی خود بودن
ن : نداشتن ترس و هراس از تلاش
و : وابسته پنداشتن موفقیت خود فقط به 2 نفر...خدا و خودمون
ه : هدف دقیق و مناسب داشتن
ی : یافتن راه درست برای رسیدن به هدف
به امید اینکه این الفبا سرلوحه زندگی همه باشه...
در پناه مهربونترین مهربونا...